Rozdział piąty

Maggie nie zdążyła nawet zorientować się, kiedy Louis opuścił jej mieszkanie. Pamiętała tylko, że na pewno udało się obejrzeć do końca film, jednak dalsze wydarzenia pozostawały dla niej zagadką. Tamtego wieczoru była nieco zmęczona, dlatego nie wykluczone, że chwilę po wyświetleniu napisów końcowych, zasnęła na kolanach przyjaciela, który ze względu na swoje dobre maniery nie chciał jej w tym przeszkadzać. Dziewczyna uśmiechnęła się na samą myśl o tym, po czym podniosła się z łóżka, zamierzając udać się do łazienki. Miała ogromną ochotę na gorący, relaksacyjny prysznic, który na dobre postawiłby ją na nogi. Pomimo tego, że właśnie rozpoczął się weekend, Rain obudziła się dość wcześnie, co niezupełnie ją zadowalało. Lubiła pospać nieco dłużej niż przeciętny człowiek, jednak pomimo szczerych chęci, zawsze wstawała o jednej i tej samej porze.

Z lekkim grymasem na twarzy nałożyła na siebie szlafrok, podeszła do stolika, wypijając do końca herbatę, którą zrobiła wczoraj. Następnie odruchowo wzięła do ręki telefon, sprawdzając aktualny stan tego, co działo się wokoło. Okazało się, że miała kilka nieodebranych połączeń od Ashley i jeszcze jednego, nieznanego numeru. Zauważyła również dwie nieprzeczytane wiadomości, które kilka godzin temu wysłał jej Louis. Już po raz drugi tego poranka uśmiechnęła się szeroko, wpatrując się w ekran swojego telefonu. Na początku Tomlinson życzył jej miłego dnia, mając nadzieję, że szybko odczyta tę wiadomość i będą mogli dłużej porozmawiać. Wspomniał również o tym, że przez parę godzin zdążył się już za nią stęsknić i po raz kolejny prosił o szybką reakcję. Maggie niechętnie zamknęła tę wiadomość, jednak okazało się, że następna była tym, czego nie wiedzieć czemu, brunetka potrzebowała w obecnej chwili. Nie miała wątpliwości co do tego, że Louis potrafił pięknie dobierać słowa, układać je w doskonałą całość, jednak te kilkadziesiąt słów wzbudziło w niej uczucie wzruszenia.

Dziękuję za wczorajszy wieczór. Zawsze wiedziałaś jak sprawić, by na mojej twarzy pojawił się szczery uśmiech. Cieszę się, że wciąż działasz na mnie tak samo. PS. Jesteś naprawdę urocza, kiedy przez sen wymawiasz moje imię.

Rain jeszcze przez dłuższą chwilę wpatrywała się w treść wiadomości, czując ogarniające ją szczęście. Całe trzy lata czekała na Louisa, obawiając się jego zmiany przez sławę i inne czynniki tego właśnie typu. Teraz doskonale widziała, jak bardzo się myliła. Wrócił przyjaciel, którego wtedy nie zdążyła nawet pożegnać. Ucieszyła się nawet z ostatniego zdania, bowiem nie sądziła, że mówiła przez sen. Wiedziała czym było to spowodowane, jednak nie chciała sięgać więcej myślami do tych przykrych momentów. Postanowiła skupić się na tym, co działo się obecnie. Była pewna, że nic nie zdoła zniszczyć jej dzisiejszego szczęścia.

Rzuciła telefon na łóżko, kierując się w końcu do łazienki. Uwiązała swoje długie włosy w niedbały kok, zrzuciła pidżamę, a już po chwili na jej ciele pojawiły się tak bardzo wyczekiwane krople gorącej wody. W bezruchu stała przez kilka następnych minut, a w jej głowie wciąż huczały słowa Louisa z ostatnich dwóch wiadomości. Miała ochotę spędzać z nim każdą wolną chwilę, chciała mieć go tylko dla siebie, by chociaż trochę nadrobić stracone lata. Wiedziała jednak, że nie było to takie proste, gdyż nie mogła zaniedbywać swoich zawodowych obowiązków, a Louis pomimo tego, że zespół oficjalnie zrobił sobie przerwę, miał do wykonania jeszcze kilka rzeczy, do których zobowiązał się razem z przyjaciółmi przed podjęciem tej decyzji. Im dłużej czekała na spotkanie z nim, tym bardziej wzrastała jej ekscytacja owym faktem. Szybko odrzuciła więc wszystkie myśli o przyjacielu, wracając do poprzedniej czynności.

Założyła na siebie swoje ulubione ubrania, po czym udała się do kuchni, by zaparzyć mocną kawę, od której była uzależniona. Ledwo weszła do pomieszczenia, jej oczom ukazała się Ashley, która siedziała przed telewizorem, oglądając wiadomości. Rain obrzuciła ją przelotnym spojrzeniem, nie zastanawiając się nawet w jakim celu ani w jaki sposób znalazła się u niej w mieszkaniu. Była pewna, że Ashley odczeka kilka minut tej nieznośnej ciszy i sama rozpocznie wyjaśnienia. Maggie znała ją na wylot, dlatego nigdy nie przejmowała się takimi rzeczami. Brunetka wsłuchiwała się w odgłos czajnika z gotującą się wodą, podczas gdy Webber postanowiła dłużej nie czekać, podchodząc do przyjaciółki. Usiadła przy kuchennym stole, obserwując jak dwudziestolatka zajęła miejsce naprzeciwko niej.

- Zrobisz coś dla mnie? - zapytała w końcu blondynka, czekając na reakcję Meg. Dziewczyna uniosła jedną brew, dając przyzwolenie na kontynuację. - Chciałabym, żebyś bliżej poznała Liama. Czeka w samochodzie, bo właśnie wybieramy się na świąteczne zakupy. Może do nas dołączysz? Proszę.

Dopiero teraz brunetka spojrzała na przyjaciółkę, odkładając na bok kubek z kawą. Prawdę mówiąc, propozycja Ashley bardzo ją zaskoczyła, ale jednocześnie ucieszyła. Dobrze było wiedzieć, że najlepsza przyjaciółka chciała poznać opinię tej drugiej na temat swojego wybranka. Webber zależało na tym, by Maggie polubiła i dobrze czuła się w towarzystwie Liama. Tak naprawdę Rain pamiętała tych nastoletnich chłopaków, którzy coraz więcej czasu spędzali z Louisem, przez co zawsze była zazdrosna. Jednak mimo tego, nigdy nie miała okazji, by przeprowadzić z nimi większą konwersację i bliżej ich poznać. Wiedziała tylko tyle, ile opowiadał jej Tomlinson. Po tych kilku informacjach uznała, że byli wspaniałymi przyjaciółmi, bowiem brunet zawsze wspominał ich z wielką radością i uśmiechem na twarzy.

Odrzucając wspomnienia, Meg bez żadnego wahania zgodziła się na propozycję blondynki. Nie widziała w tym nic złego, a i tak nie miała zajęcia na cały dzień. W ostateczności zadzwoniłaby pewnie po Louisa, jednak nie chciała, by wyglądało to nachalnie. Nie mogła przecież żyć tylko jego powrotem. Poza tym, będzie miała świetną okazję, by rozglądnąć się za gwiazdkowymi prezentami dla najbliższych, przede wszystkim dla Sophie. Nie powiedziała jej jeszcze o swoich wigilijnych planach, mając nadzieję, że Tomlinson ją wyręczy. Zbliżały się pierwsze święta, których nie spędzi u boku tej cudownej kobiety, która obdarzyła ją wyjątkowym i krystalicznie szczerym uczuciem miłości. Traktowała Maggie jak własną córkę, otaczała najlepszą opieką, dawała wszystko, co było potrzebne do szczęścia – całą siebie. Brunetka poczuła przygnębienie, które na moment wkradło się w zakamarki serca, ale wierzyła, że tę sprawę dało się w jakiś sposób załagodzić. Sophie miała przecież siostrę, która co roku odwiedzała ją właśnie w okresie świątecznym. Mogłaby przyjechać kilka dni wcześniej, a wtedy kobieta nie byłaby sama w wigilijny wieczór. Rain do końca nie wiedziała, jak rozwiążę tę sytuację, jednak jednego była całkowicie pewna – Sophie będzie miała udane i radosne święta.

Maggie siedziała obok Liama w galerii handlowej, dokańczając swoją niewielką porcję frytek, którą zafundowała sobie w ramach obiadu. Ashley zniknęła gdzieś w jednym ze sklepów ze swoją znajomą, co oznaczało bardzo długie oczekiwanie na pojawienie się jej z powrotem. Z racji tego, że zbliżała się pora obiadowa, a brunetka nie zdążyła nawet zjeść śniadania, musiała w jakiś sposób powstrzymać wciąż zwiększające się uczucie głodu. Razem z Liamem postanowili zaopatrzyć się w jedzenie, nie zwracając uwagi na ogromne kolejki przy każdym stoisku.

- Więc pracujesz w redakcji? - zagadnął Payne, by nie spędzić tego czasu w ciszy. Poza tym, chciał bliżej poznać dziewczynę, która tak bardzo zauroczyła jego przyjaciela. - Ashley coś mi wspominała.

- Tak, ale to nic wielkiego – odpowiedziała z uśmiechem, wyrzucając jednocześnie torebkę po frytkach do kosza na śmieci. - Mała, urocza, regionalna gazetka. I to właśnie w niej znajduję najwięcej spokoju.

- Chyba nie potrafiłbym tak po prostu siedzieć i nadzorować czyjąś pracę – powiedział szczerze, spoglądając na Maggie. - Muszę być cały czas w ruchu, najwięcej spokoju wbrew pozorom znajduję na koncertach.

- To rzeczywiście specyficzny sposób wyciszania się – brunetka zaśmiała się serdecznie, kątem oka zaglądając w głąb sklepu, w którym jakiś czas temu zniknęła jej przyjaciółka. - Domyślam się, że będzie ci ciężko teraz, podczas tej rocznej przerwy.

- Pewnie mi nie uwierzysz, ale to był mój pomysł – przyznał Payne, uśmiechając się lekko, a widząc zdziwienie na twarzy towarzyszki, kontynuował: – Każdy czasem potrzebuje odpoczynku, spędzenia czasu z rodziną, przyjaciółmi. Nie ukrywam, że głównym powodem była oczywiście Ashley, ale to już inna bajka.

Rain przytaknęła jedynie na jego odpowiedź, poniekąd zazdroszcząc trochę tej wspaniałej relacji, jaka ich łączyła. Z wcześniejszych rozmów Maggie mogła dowiedzieć się, że muzyka, scena, trasy koncertowe były dla Liama najważniejsze, oddał w tę pracę całe swoje serce, poświęcił czas, który mógłby przeznaczyć dla swoich najbliższych. Jednak pewnego dnia pojawiła się Ashley, która jeszcze bardziej zawładnęła jego sercem. To głównie z jej powodu zdecydowali się przyjechać do Londynu i odpocząć od codzienności. Zazdrość Rain nie była niebezpieczna, mimo wszystko cieszyła się ze szczęścia swojej najlepszej przyjaciółki. Bez wątpienia na nie zasługiwała.

Louis szybkim krokiem podążał w kierunku galerii handlowej, w której miał okazję spotkać się ponownie z Maggie. Kilkanaście minut temu dostał wiadomość od Liama i w żadnym wypadku nie zamierzał marnować takiej szansy. Od momentu powrotu do Wielkiej Brytanii chciał jak najwięcej czasu spędzać z brunetką. Nie uważał tego za zadośćuczynienie za swoje wcześniejsze błędy, ponieważ nie było sposobu, by zwrócić jej trzy lata smutku. Rozpoczął całkiem nowy etap w swoim życiu, mając nadzieję, że Maggie przyjmie w nim główną rolę.

Wszedł do środka, rozglądając się dookoła siebie. Potrzebował chwili zastanowienia, by przypomnieć sobie, w którą stronę powinien się udać. Kilka lat poza Londynem robiło swoje, a poza tym Tomlinson nie był wielkim zwolennikiem chodzenia w takie miejsca. Okręcił się jeszcze dwa razy wokół własnej osi, po czym jego uwagę przykuła nagle długowłosa dziewczyna, którą dostrzegł po drugiej stronie zaraz przy wejściu do jednego ze sklepów. Wydawała mu się bardzo znajoma, przeraził się jeszcze bardziej, gdy przypomniał sobie sytuację z dzisiejszej nocy. Miał jednak nadzieję, że jego przypuszczenia nie okażą się prawdziwe. Podszedł nieco bliżej, czekając niecierpliwie na to, aż tajemnicza osoba odwróci się w jego stronę. Liam dzwonił do niego kilkakrotnie, jednak za każdym razem Louis odrzucał połączenie. Musiał koniecznie sprawdzić to, co teraz bardzo go dręczyło.

W pewnym momencie dziewczyna ruszyła się z miejsca, przez co Tomlinson mógł dokładnie przyjrzeć się jej twarzy. Tak, to była ona. Emma Mayers. Brunet szybko odwrócił się w drugą stronę, oddalając się jak najszybciej od tamtego miejsca. Nie mógł uwierzyć, że czarnowłosa przyleciała za nim aż do Londynu. W nocy próbowała nawiązać z nim kontakt telefoniczny, jednak unikał jakichkolwiek rozmów z nią, bowiem obawiał się ponownego spotkania. Poznali się w jednym z klubów w Los Angeles półtora roku temu, gdzie Louis zatapiał swoje smutki w alkoholu. Ich znajomość potoczyła się dalej, każde z nich potrzebowało towarzysza w rozwiązywaniu problemów, pocieszyciela w trudnych chwilach i partnera, z którym będzie można zapomnieć o tym, co najbardziej bolało. Nie było to nic poważnego, raczej swobodna relacja, która nikomu w niczym nie przeszkadzała. Wyjeżdżając z Los Angeles, dwudziestodwulatek nie pożegnał się ani tak naprawdę nie zakończył ich związku. Emma przez cały czas aż do tej chwili nie dawała żadnego znaku, dlatego Louis puścił tę przygodę w niepamięć. Tęsknota i uczucie, jakim darzył Maggie, nie pozwalały mu na życie u boku innej dziewczyny. W każdej doszukiwał się czegoś, co miała tylko ona.

Z przemyśleń wyrwał go dźwięk przychodzącego połączenia od Liama. W tym samym momencie Tomlinson zauważył przyjaciela i dyskretnie pomachał w jego stronę. Natychmiast odrzucił od siebie wszystkie wcześniejsze myśli, dostrzegając stojącą tyłem przyjaciółkę. Przyłożył jeden palec do ust, pokazując tym, by Payne nie zdradził przypadkiem jego obecności. Schował telefon do kieszeni swoich spodni, coraz bardziej zbliżając się do Maggie. W ułamku sekundy delikatnie objął talię dziewczyny, przytulając się do jej gorącego policzka. Przytrzymał ją mocniej, kiedy ze strachu podskoczyła do góry. Obróciła głowę w jego stronę tak, że czubki ich nosów niemal się ze sobą stykały. Przez krótką chwilę Louis wpatrywał się prosto w oczy brunetki, nie zwracając uwagi na przyglądającego się Liama. Trzymał własne szczęście w swoich ramionach i tylko to liczyło się w tym momencie.

- Jesteś wariatem, Tomlinson – warknęła dziewczyna, choć na jej twarzy chwilę później pojawił się szeroki uśmiech. Wyswobodziła się z jego uścisku, całując go w policzek. Przytuliła się do niego, a Louis objął ją ramieniem. - Skoro już tutaj jesteś, pomożesz przeszukać nam ten sklep i znaleźć Ashley.

Nie czekając na odpowiedź przyjaciela, Maggie chwyciła go za rękę, pociągając w głąb miejsca, w którym znajdowało się pełno damskich ubrań. Louis nie zwracał na to wszystko uwagi, tak naprawdę był gotowy zgodzić się na wszystko, co tylko wymyśliła dziewczyna. Gest, który przed chwilą wykonała w jego stronę, wzruszył go dogłębnie, ale przede wszystkim sprawił, że po raz kolejny w jej obecności serce zaczęło bić szybciej. Nie myślał o niczym innym, jak o ich splecionych dłoniach, które dodawały mu jeszcze więcej odwagi. Był gotów, by wyznać swoje prawdziwe uczucia.

*~*

OD AUTORKI: Siedziałam tyle godzin nad tym rozdziałem, ale proszę - pojawia się, wszystko udało się, tak jak w sumie chciałam. Nowa bohaterka została dodana już do obsady. Mam nadzieję, że rozdział jest do przełknięcia. Kolejny? Nie chcę nic obiecywać, pewnie gdzieś za dwa tygodnie. Ściskam Was mocno.